çîrok:ehmed ismaîl ismaîl
wergirandin ji zimanê erebî:baran
***********
niştmanî:
li ber ala welatê xwe rawesitiya bi hêris û rêz.çavên wî rastî keçekê hat bi cilin rizyayî,ew cawê rengîn daxist û laşê piçûk ê keçikê pê pêçand..i
bi hêris û rêz çit rawesitya li himber kêfxweşiya rengîn a keçikê
*************
tabloya zindî
li ser deryê gasînê xwenid:pêşengeha şêwekarî-vexwendin ji bo giştî.derbasbûn.li tabloya yekem neryan,ziq li a didwan neryan,, dûrî a sisyan ketin û ji hemû aliyan lê neriyan,a çara peladin bi rêz,wisa hemû tabloyên mayî pelandin bi matmayî
kêlîkekê li hev nerîn bi matmayî û şerpezebûn...bi şerm li dor xwe nerîn,gasîn tijî mêvan bûn,ê yekem ji hevalê xwe pirsî:te tiştek têgihşt? ..-na , û ti tişt ne ket serê min
ê yekem got piştî ku çavên xwe li mêvana geranid: -ji bilî tabloyek bê hempa
ê didwan çavên xwe geranid bilez û matmayî li hevalê xwe nerî,hevalê wî berê xwe da keçek bedew û bejin zirav, gerdan gaz ,zelalbûn û cadûbûn jê diherike
ê didwan bêhn çikyayî got: çi tabloyek zindî nayê saloxdan xwedan
matmayî û bê hiş li vê tabloyê dineriyan gava ku ew li gasînê diçû û dihat wek şahekê bi tac
piştî keçik çû ew dever bû wek qutyekê.û bêhna wa teng bû û biryara xwe dan ku ew jî herin
wextê ku ew çûn di tomara mêvana nivîsandin:(( çi tabloyeke zindî her bijî perîka ew afirand...bilinde ew ê ew çêkirÎ))
bi şev
ê hunermend li pelê tomarê dineriya ,û pêrigî wan gotina bû hesitya bi mezinbûnê...û ew bûye xwedan